Oddech jest spełnieniem, które cieszy się swoją obecnością. Oddech jest pierwszą i jedyną odpowiedzią na każde pytanie. Pytanie nie rozpływa się wraz z nadejściem odpowiedzi – odpowiedź jest jedynie pozwoleniem do tego, aby powrócić do natury spokoju naszego oddechu. Każde pytanie pragnie powrócić do oddechu, każdy niepokój pragnie powrócić do oddechu, każda troska, smutek, gniew, żal, rozczarowanie i przygnębienie odmawia sobie pełnego, głębokiego tempa oddechu, i w rzeczywistości to jedynie nasza wyobraźnia mówi nam, że rozwiązaniem dla tych trudności będzie zmiana okoliczności naszego życia – tak na prawdę rozwiązaniem jest oddech do którego powracając, powracamy do siebie. Kiedy nasz umysł, którego funkcjonowanie jest jednym z wzorcem naszego oddechu uspokaja się, kiedy pogłębiamy nasz oddech – powracamy do świadomości naszego ciała rozluźniając się na powrót do siebie. Z tej przestrzeni nasza odpowiedź wypływa z nas naturalnie, podczas gdy rzeczywistość płytkiego, nierytmicznego oddechu jest domeną pytań, które nigdy nie znajdują żadnej satysfakcjonującej odpowiedzi.
Być może jedynie śnimy o tym, że pragniemy czegoś więcej ponad jedności z naszym własnym oddechem. Wszystko co życie może podać nam na srebrnej tacy traci swój pierwotny, rozkoszny smak, kiedy brak jedności z naszym oddechem jest odmawianiem sobie przyjemności, której bez głębi oddechu nie jesteśmy i tak w stanie zakosztować. Być może kalejdoskop doświadczeń obraca się wokół nas, pokazując nam najróżniejsze kolory, od tych jasnych i ciepłych, po te mroczne i przygnębiające jedynie po to, żebyśmy mogli odkryć że to nie barwy naszego doświadczenia są tym czego poszukujemy, ale poszukujemy naszej własnej obecności do której powracamy wraz z głębią i rozluźnieniem naszego oddechu, ciesząc się mocniej nie tym co jest postrzegane, ale obecnością która postrzega i zawiera w sobie to, co jest postrzegane.
Oddech jest przypomnieniem o wiecznej świeżości naszej istoty, która umiera z każdym wydechem i naradza się na nowo z każdym wdechem. Oddech jest przypomnieniem o wiecznej teraźniejszości naszej istoty, która stale żegna się z tym co odchodzi, i wita wszystko całkowicie na nowo z każdym nowym wdechem.
Oddech jest spokojem, który nie polega na niczym, ale tylko na sobie samym.
Oddech jest odpowiedzią na pytanie tego świata. Każdy konflikt rozpala się w nas, kiedy nasza halucynacja sugeruje nam że coś na zewnątrz nas jest winne naszej niedoli. Każda halucynacja może zaistnieć jedynie dzięki płytkiemu oddechowi, który sugeruje że odpowiedź znajduje się wszędzie, ale poza nami samymi, poza tempem naszego oddechu. Głęboki oddech na co dzień jest tym, co rozpuszcza i integruje nasze ego na nowo do naszej Pełni. Możesz zobaczyć ego jako halucynację naszej wyobraźni, która odpływa na haju płytkiego, chaotycznego oddechu. Możesz też dostrzec tendencję ego do umacniania siebie, w obawie przed zniknięciem jako uzależnienie od stałej nadmiernej stymulacji i wzniecaniu najróżniejszych zewnętrznych i wewnętrznych konfliktów, jako sposób na utrzymanie nierównego tempa oddechu który nadaje ego rzeczywistość, a którą traci wraz ze spokojnym, pogłębionym, rozluźnionym, błogim oddechem.
Spokój oddechu jest jasnością umysłu. Spokojny umysł jest spokojem ciała. Spokój ciała jest naczyniem dla otwartego serca, które czując się bezpieczne – pozwala naszej duszy zamieszkać w ciele i być ekspresją Boskości którą jesteśmy tutaj, na Ziemi.
Wdech…
Wydech…
Tak wygląda realizacja tego, czym już jesteś. Tak wygląda odkrycie twojej wiecznie przebudzonej i doskonałej natury. Tym jest powrót do Siebie.