***

Kropla wody nieskończonego Oceanu

przestrzeni Jednego życia,

wznosi w swojej wyobraźni

niewidzialne mury. 


Zapominając o sobie,

broni się przed sobą.

Nie wiedząc czym jest,

boi się siebie.

Nadając sobie początek

widzi też swój koniec,

w strachu że kiedyś utonie.

Szukając bezpieczeństwa,

ustanawia granice

pomiędzy sobą, a sobą.

W obawie przed rozpłynięciem się w sobie,

próbuje ze sobą walczyć.

Odmawiając sobie swojej płynnej natury,

boi się swojej własnej

miłości.


Niesiona nurtem

większym od swoich snów,

kołysząc się, prowadzona przez troskliwe prądy mądrości,

w milczącej

bezdennej studni

cierpliwości wód Oceanu,

odkrywa – siebie.

***

Powrót do poezji

Umieranie i narodziny do Siebie The Voice as loud as Silence

k o n t a k t

Copyright MichalSornat.com